„Mixed_media, czyli malując jazz” wystawa malarstwa Wojciecha Pomianowskiego

W lutym w Galerii Zamek pokażemy wystawę Wojciecha Pomianowskiego. Kolekcja prac „Mixed_media, czyli malując jazz i inne opowieści”, to cykl abstrakcyjnych impresji płynących  w rytmie jazzu. Jak pisze sam artysta, muzyka go inspiruje, tworzy przy muzyce, jest ona katalizatorem jego twórczej ekspresji. Prace Pomianowskiego to swobodna, eksperymentalna podróż po kolorach i dźwiękach.

Wojciech Pomianowski: „Jestem chyba raczej malarzem, grafikiem, projektantem, albo odwrotnie… w tajemnicy przed szerokim światem zajmuję się też muzyką… Wierny swej niezależności od technik klasycznych i opisanych konwencji maluję tak, jak by ode mnie zaczynała się historia sztuki. Mam bardzo skomplikowaną osobowość i pewnego rodzaju niestabilność… To daje mi nieskrępowane możliwości wolnej kreacji według moich uczuć, potrzeb i chęci wyrażania siebie. Z całym szacunkiem – nie jestem akwarelistą, nie trzymam się malarstwa sztalugowego, nie stosuję technik klasycznych, a wręcz przeciwnie – poszukuje, mieszam, wymazuję, dokładam, , zabieram, skrobię w złości albo w miłości… Przewrotność i niejednoznaczność otaczającego świata wspomagane wielką miłością do muzyki jest dla mnie pożywką do mojej twórczości, mojej sztuki, mojej wypowiedzi – nawet jeśli mądrzejsi ode mnie zobaczą w moich pracach „coś, co już było”. Trudno – robię to ja, robię swoje, robię dzisiaj. Chcę robić to do końca siebie.” Więcej o artyście TUTAJ.

Modest Moliński: „Twórczość ta jest bardzo indywidualna, a przez to wyjątkowa. Cechuje ją przemyślana, wyrafinowana kompozycja, czysta, heraldyczna kolorystyka, tudzież predylekcja do abstrakcji lirycznej. Malarstwo to w swoim charakterze chętnie odwołuje się do estetyki awangardy pierwszej polowy XX wieku, gdy nowinki artystyczne były jeszcze w pełni zrozumiałe i akceptowane przez widzów. Tutaj polega to na kubistycznej stylizacji i deformacji, fowistycznej inklinacji do zdecydowanych kolorów, z wyjątkową słabością do czerni, który to kolor w różnych wariantach i odcieniach jest znakiem rozpoznawczym artysty. Twórczość ta, choć pełna jest postmodernistycznych odwołań, w pełni posiada walory nowoczesności, a to poprzez liczne aktualne cytaty i odniesienia. Artysta widowiskową biegłość rysunku potrafi ukierunkować w stronę szlachetnych, monumentalnych i zdyscyplinowanych form, przez co powstały prace eleganckie i stylowe, o trwałej wartości, nie tylko dekoracyjnej.”